Μικρη και τριανταφυλλενια.

Ημουν καποτε. Τωρα ειμαι (νοιωθω) γρια. Περυσι τετοια μερα ταξιδευα για Βερολινο. Με περιμενε ενα τσιζκεικ με φραουλες! Φρεσκιες! Μετα βγηκαμε για μπυρες.

Λιγες μερες πριν, ειχαμε κανει παρτυ. Μου ειχαν κανει τουρτα σοκολατα. Με κουκλακια και κουνελακια και μια μεγαλη πασχαλιτσα. Ηταν πολυ νοστιμη. Κι εγω ενοιωθα μικρο κοριτσακι. Οπως τοτε στο σπιτι μου, με τη μαμα, το μπαμπα και τον μικρουλη μου (ξυπνα ηλιθια, δεν ειναι μικρος, ειναι 17).

Περυσι εσβησα 2 τουρτες. Φετος θελω να εξαφανιστω. Να φυγω απο το σπιτι. Να κλεισω το κινητο. Να μην με βρει κανεις. Να μην χρειαστει...

Να προσποιηθω οτι ειμαι καλα.
Να ακουστω χαμογελαστη.
Να πω ευγενικα ευχαριστω.
Να πω ναι πανε καλα οι σπουδες.
Να δωσω εξηγησεις γιατι χαθηκα (ισως).
Να ακουσω φωνες...που δεν θελω...γιατι με πονανε...

Να προσποιηθω οτι ειμαι καλα...

Να προσποιηθω οτι ειμαι καλα....

Να προσποιηθω οτι ειμαι καλα...

( -γιατι να προσποιηθεις?
-σουτ.
-γιατι να προσποιηθεις?
-βουλωστο.
-γιατι να προσποιηθεις?
-σκασεεεεεεε.)

Απο τελη Σεπτεμβρη εχει αρχισει η κλιση. Μεχρι τοτε καλα. Μεχρι τοτε ευτυχισμενα. Μετα...

Τωρα τελη Μαη. Κι εχεις φτασει στον πατο. Και μου λεει οτι δεν θελω να γινω καλυτερα, και οτι πρεπει να προσπαθησω, και οτι εγω φταιω σε μεγαλο βαθμο.

Θα επρεπε να ημουν μαζι του στη Σαρωνιδα, να βλεπουμε το ηλιοβασιλεμα και να τρωμε παγωτο, να μου λεει βλακειες κι εγω να γελαω, να κοιμηθουμε αγκαλια.

Εχω μαραζωσει. Και δεν μπορω μακρια του. Γιατι ειναι ο ηλιος μου. Γιατι ολα αρχιζουν και τελειωνουν μ' εναν ερωτα. Κι οποιος πει το αντιθετο ειναι μαλακας. Μεγαλος μαλακας.

Γιατι δεν μπορω να καταλαβω πως εφτασα ως εδω. Γιατι γραφω αυτο το ποστ μισομεθυσμενη και κλαιγοντας.

Γιατι νοιωθω δυστυχισμενη. Γιατι ειμαι 24 και νοιωθω 80.

Γιατι αν εβλεπε ο πατερας μου θα ελεγε οτι ειμαι χαζη και μακαρι να ειχε τα χρονια μου.

Και ολα μου φταινε. Ολα. Εχω νευρα για ολα, με ολους. Δεν κοιμαμαι, δεν τρωω.

Επιλογη. Ατιμη λεξη. Να πας να γαμηθεις ηλιθια επιλογη.

Στο διαολο ηλιθιο μπλογκ. Που σου βγαζω τα σωψυχα. Οποιος διαβασει αυτο το μαλακισμενο ποστ, που θα το κανω παμπλις γιατι ειμαι κι εγω ηλιθια, συγνωμη. Και σε σενα Ε. και σενα Φ. που ξερω οτι θα το διαβασετε.

Δε γουσταρω τη μιζερια γαμωτο. Κι εχω βουτηχτει σ'αυτη μεχρι το λαιμο φετος. Οπως παει θα με πνιξει.

Ασυναρτητα λογια. Τι περιμενεις, εχω πιει, εχω κανει κεφαλι, γιορταζω τα γενεθλια μου ρε.

Αυτα. Παω για υπνο. Εαν. Κοιμηθω. Αν δεν γραψω σε λιγες μερες εχω πεσει απο το παραθυρο ή εχω ριξει υδραργυρο στ'αυτι. Ετσι θα κανω την αρχη και στο deadbloggers.com

(αστειακι βρε. δεν χανω το χιουμορ μου. ακομα.)

ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.