Η καλλονη.

Ειναι ωραια να υπαρχει ενας ανθρωπος που προσπαθει να κανει αυτη τη μερα ιδιαιτερη. Ακομα κι οταν ξερει οτι δεν ειμαι καλα και οτι δεν θα εχει την καλυτερη ανταποκριση. Τοτε εχει ακομα πιο μεγαλη αξια.

Ειναι ωραια να υπαρχει μια καλλονη και να φερνει μια τουρτα. Φετος εσβησα τουρτα πολυ γλυκια. Μ' ενα κοκκινο κερι.

Νοιωθω περιεργα. Η μερα πηγε στραβα και ηθελα να μιζεριασω. Αλλα δεν με αφησε. Η καλλονη.

Και οταν ηρθε το πρωι μου 'ρθαν δακρυα. Για χιλιους λογους.

Αυριο περιμενω ν' ακουσω τα ευχαριστα! Μετα θα φαμε, θα πιουμε και θα χαρουμε!

Φ. ευχαριστω για τα χρονια πολλα! Περαστικα!

Ειχα καποιες απογοητευσεις, πηρα καποιες αποφασεις. Μια σχεση που πρεπει να ανασκαλευτει. Να δω αν μπορω να σωσω κατι ή να την αφησω να πλευσει, να χαθει και να κρατησω τις γλυκιες αναμνησεις. Για ποσο ακομα θα κλαιω? Ουφ δεν ξερω, εχω ρομαντικη σκεψη οσον αφορα τις σχεσεις, νομιζω πως κρατανε για παντα. Αραγε τιποτα δεν κραταει για παντα?

Η κατακλειδα: καλλονη ευχαριστω. Με συγκινησες πολυ κι ας μη το εδειξα. Σου ευχομαι με ολη μου τη ψυχη να πανε ολα καλα, να ξεπερασεις τις δυσκολιες, να ζησεις γλυκα και ομορφα.