Σάββατο, Ιουλίου 01, 2006

Η καλυβα του μπαρμπα-Θωμα.

Διαβαζω και ακουω συνεχεια για τις καταληψεις στα πανεπιστημια. Δεν ξερω τιποτα για το θεμα, υποθετω τα παιδια εχουν τα δικια τους και τα αδικα τους, ετσι παει συνηθως, there isn't only one side. Συνεπως δεν ειμαι ουτε υπερ ουτε κατα. They know, I don't.

Παντως για τα ιδιωτικα, σχηματισα μια εικονα για την ωρα και ειμαι κατα. Κυριως επειδη στην Ελλαδα θα το γαμησουν το θεμα. Καλυτερα να γινουν προσπαθειες να καλυτερεψουν τα υπαρχοντα δημοσια πανεπιστημια. Τελοσπαντων, δεν θελω να γραψω για τις καταληψεις και τα πανεπιστημια. Θελω να γραψω για "την καλυβα του μπαρμπα-Θωμα".

Δεν εγραψα στις πανελληνιες, δεν περασα και εγινε ενα μικρο meeting στο σπιτι μου. Ο πατερας μου με προετρεψε "να βγω" εξω. Να μην ξαναδωσω. Και ετσι εγινε. Ειμαι 6 χρονια Αγγλια. Και θα μεινω κι αλλο. Ενα πραγμα δεν μπορεσα να "χωνεψω" τοσα χρονια. Τον ιδιοτυπο ρατσισμο: δεν περασες Ελλαδα, πηγες Αγγλια-Ιταλια-wherever, εισαι σκαρτος, the end. Απο τα παιδια που περασαν Ελλαδα, απο αυτα που περασαν στις καλες σχολες. Δεν μπαινω ποτε σε συζητηση, τι νοημα εχει να συζητησεις, να εξηγησεις(?!?). Γιατι πολυ απλα, οποιον με κρινει απο τα ακαδημαικα μου χαρισματα τον κανω αμεσα ντιλιτ. Αλλα εδω θα γραψω μερικα λογια...οι σκεψεις μου που εξωτερικευονται καπου-καπου.

Γιατι ο ακαδημαικος ρατσιστης δεν σκεφτεται for once, οτι μπορει καποιος να ειχε χιλιους δυο λογους που δεν εγραψε καλα και δεν περασε. Και να μην σκεφτει αυτοματα οτι δεν αξιζει, δεν ειναι ικανος για την ανωτατη εκπαιδευση. Γιατι δεν σκεφτεται οτι μπορει το οποιο συστημα να μην του ταιριαζε αλλα σε καποιο αλλο συστημα να μπορει να δειξει τις ικανοτητες του. Δεν εχει νοημα να επεκταθω, το point μου ειναι οφθαλμοφανες.

Διαλεγω τους ανθρωπους που κανω παρεα και αγαπω με πολυ απλο τροπο: αν ειναι καλοι ανθρωποι. Αυτο μου αρκει. Δε με νοιαζει αν σπουδασαν στο Harvard ή στο Περα-δωθε College. Δεν με νοιαζει αν σπουδασαν καν. Ειδαμε και ολους τους σπουδαγμενους. Πολυ καλοι ανθρωποι, τι να σου πω. Να πεθαινεις απο διψα και να μη σου δωσουν ουτε σταγονα, οχι ποτηρι ολοκληρο.

Εχω στενοχωρεθει μερικες φορες. Απο φιλες μου. Ημουν η μονη στην παρεα που σπουδαζα στο εξωτερικο και ενοιωθα σαν το φτωχο συγγενη. Τι τα θες...υπονοηθηκαν πραγματα, αλλοτε επιτηδες, αλλοτε αθελα.

Ειχα ενα φιλαρακι, ηταν μικροτερος μου και οποτε γυρνουσα Ελλαδα, βγαιναμε, τα λεγαμε. Περασε στο Πολυτεχνειο. Κοψαμε. Τον εκοψα. Ειχα βαρεθει να ακουω ποσο καλο ειναι το Μετσοβειο. Ναι το ξερω, δεν το αμφισβητω. Ειναι το καλυτερο ιδρυμα στη χωρα? Πιθανον. Γιατι ομως τοση απαξιωση? Mου πετουσε σποντουλες, δεν ελεγα τιποτα, γελουσα και το γυρνουσα στην πλακα. Finito.

Δε μπορω να το καταλαβω ρε γαμωτο με τιποτα. Δε μπορω να σκεφτω ετσι. Να κανουμε κουβεντα για σπουδες και να δειξω απαξιωση? Υπαρχει λογος? Πως ειναι ετσι η ζωη...να σε χαρακτηριζει αν εχεις πτυχιο, απο που το πηρες, τι δουλεια κανεις, ποσα λεφτα βγαζεις, εαν εχεις σπιτι δικο σου, εαν εχεις πλουσιο γκομενο ή μουναρα γκομενα, τι αυτοκινητο οδηγεις, σε ποια μαγαζια συχναζεις, τι τρως(εαν τρως) και που...

Στο δικο μου κοσμο θελω

να κανεις οτι σ'ευχαριστει,
να αγαπας...την οικογενεια σου, τους φιλους σου, το αγορι σου...οποιον...
και να το δειχνεις, με πραξεις,
να τρως οτι σ'αρεσει, με τα χερια αν θες, σε λαδοκολλα αν γουσταρεις,
να φορας οτι σε κανει χαρουμενο, χρωμα θες, μαυρο θες, ό,τι θες ρε παιδι μου,
να ακους οτι σε κανει να χαμογελας/μελαγχολεις/χορευεις, ροκ, ρεμπετικα, σκυλαδικα, δε με νοιαζει.

Δε με νοιαζει αν εχεις/δεν εχεις σπουδασει. Δε με νοιαζει αν δεν ξερεις αγγλικα. Δε με νοιαζει αν ξερεις πιο πολλα απο μενα, καλυτερα, θα μαθω κι εγω. Δε με νοιαζει που δεν εχεις ακουσει ποτε τη μουσικη που μ'αρεσει, δε με νοιαζει που δεν καταλαβαινω τη μουσικη που ακους. Θα παρω απο σενα, θα παρεις απο μενα.

Με νοιαζει να μπορεις να καταλαβεις οτι περναω δυσκολα και ειτε να με βγαλεις εξω και να με μεθυσεις, ειτε να με αφησεις να κλαψω μονη μου. Με νοιαζει να μαθαινω κατι που με κανει χαρουμενη και να μπορω να σε παρω τηλεφωνο να στο πω για να χαρεις μαζι μου. Αυτο με νοιαζει. Τιποτ' αλλο.

Update: Διαβασα το αρθρο Των Νεων και το παραθετω, επειδη πιστευω πως εχει μια μικρη σχεση και με οσα γραφω παραπανω. Η παιδεια βουλιαζει απο την αδιαφορια ολων μας. Πραγματι, ετσι ειναι... :(

[Ο τιτλος του ποστ ειναι ενα πολυ ωραιο παιδικο βιβλιο που καταπιανεται με τον φυλετικο ρατσισμο. Διαδραματιζεται στην Αμερικη και αφορα τους μαυρους σκλαβους στις φυτειες του Αμερικανικου Νοτου. Ο ακαδημαικος ρατσισμος ειναι η δικια μου "καλυβα του μπαρμπα-Θωμα"]

14 Comments:

Blogger Nenyaki : ) said...

τι ωραίο ποστάκι...
με μερικές φράσεις περιγράφεις τα πάντα για τους ανθρώπους και τους χαρακτήρες τους...

Θα σταθώ στο παρακάτω, γιατί έτυχε να σκεφτόμουν το ίδιο χθες κιόλας:

Με νοιαζει να μαθαινω κατι που με κανει χαρουμενη και να μπορω να σε παρω τηλεφωνο να στο πω για να χαρεις μαζι μου. Αυτο με νοιαζει. Τιποτ' αλλο.

Όπως φαίνεται την Τετάρτη -πρώτα ο Θεός- παίρνω πτυχίο και σκέφτηκα ότι αν και έχω τόσους φίλους, τα άτομα που μπορώ (και θέλω) να το πω είναι ελάχιστα, κυρίως γιατί οι περισσότεροι -από ζήλεια και κόμπλεξ θα έλεγα- θα νομίσουν ότι θα τους το πω για να το παίξω έξυπνη, ότι "κοιτάξτε ρε άχρηστοι, πήρα το πτυχίο πριν από εσάς και εσείς χρωστάτε τόσα μαθήματα" κτλ.

Φοβάμαι κιόλας ότι αντί να χαρούν μαζί μου, μιας και θα πρόκειται για καλό νέο αν μη τι άλλο, θα αρχίσουν να μου πετούν σπόντες για το ότι δεν άξιζα να το πάρω, αλλά μου έκαναν χάρη οι καθηγητές επειδή φεύγω για μεταπτυχιακό και ήταν "αναγκασμένοι" να μου το δώσουν κτλ κτλ...
(θα γίνει εξαίρεση σε εμένα και σε άλλα 2 άτομα από το τμήμα μας και θα δώσουν εξετάσεις για να μην χάσουν τις θέσεις στα μεταπτυχιακά που τους δέχτηκαν).

Θυμώνω όταν αυτοί μου λένε τα δικά τους και εγώ χαίρομαι και τους το δείχνω, ακόμα και αν είμαι κομμάτια, ενώ αυτοί με κάνουν να αισθάνομαι και άσχημα για κάποια επιτυχία / χαρά μου... να έχεις χαρά και να φοβάσαι να το πεις κιόλας. Αν είναι δυνατόν...

τέλος πάντων...
το ποστ σου με άγγιξε πολύ...

φιλάκια :*

1/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

To idio problima exw kai egw. Prin apo ligo kairo mou eipane pws opoios den exei teleiwsei Elliniko panepistimio.....exei problima ston egkefalo!!!

E,nai loipon EXW PROVLIMA kai goustarw trella!!!!!!!!

Gi 'ayto watch out!!!

Egw pantws to MSc to krataw sxedon sto xeri mou!!( kapoioi pou ta exoun tetrakosia kopikane )

Tha ta poume syntoma ( eixa doulitses, Sorry:) )

O Fou

1/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

nenyaki: καλο μου, χιλια μπραβο και μην αφησεις κανεναν να σε στενοχωρησει. Στο κατω-κατω οτι καταφερες, το εκανες με κοπο και δουλεια. Εσυ γενικα, απο οτι εχω καταλαβει απο το μπλογκ σου, εισαι πολυ γλυκο και αισιοδοξο παιδι και να παραμεινεις ετσι. Γλεντα με τους ανθρωπους που αγαπας και μη δινεις σημασια...Και παντα να ψαχνεις καλους ανθρωπους να κανεις παρεα...αυτο εχει σημασια. Ουφ πολλα ειπα, μας ζαλισα :Ρ...

:***

Φ: ρε συ τα εχεις παει περιφημα, μπραβο σου, ειναι και δυσκολα αυτα που κανεις. Απο μικροψυχους εχει γεμισει ο τοπος...λες κι οταν καποιος κανει μια προσπαθεια να σπουδασει κατι που θελει και του αρεσει ειναι κακο ρε γμτ. Τεσπα...Αντε να τα πουμε κι απο κοντα, περιμενω :)

1/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

το να ζεις σε μια ξένη χώρα μόνος/η από τα 18 και να γνωρίζεις ανθρώπους από μέρη που ούτε καν γνώριζες πως υπάρχουν και να βλέπεις πράγματα και συναυλίες και εκθέσεις και τόσα άλλα που υπάρχουν εδώ και όχι εκεί είναι πολύ σημαντικότερα από την διδασκαλία σε κάποια αίθουσα κάποιου απαρχαιωμένου ελληνικού πανεπιστημίου με δεκάδες καλαμάκια να κάνουν τον ίδιο θόρυβο όταν τελειώσει ο φραπέ-ς..οι σπουδές δεν συνδέονται πάντα/μόνο με τα βιβλία και τα πτυχία..

2/7/06  
Blogger Mike and Life said...

Αγαπητη Wise Aineolach, άκου και τούτο:

Έχω έναν καρδιακό φίλο που τον ξέρω από το γυμνάσιο, κάπου 20 χρόνια. Επαρχία, η μόνη διέξοδος να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο (άλλη μεγάλη ιστορία). Ας τον λέμε Νίκο.
Ο Νίκος λοιπόν σπουδαίο μυαλό. Μέσα σε όλα και πρώτος. Ήθελε Ιατρική και πήγε δεύτερη δέσμη. Πέρασε στην Αθήνα. Η σχολή δύσκολη και τα χρήματα λίγα. Τον ζούσα από κοντά όλα τα χρόνια καθώς έτυχε να είμαι κι εγώ Αθήνα. Διάβασμα για να περνάει τα μαθήματα, να μην καθυστερήσει γιατί λεφτά γιοκ και για να κάνει το κάτι παραπάνω. Όνειρα και φτώχεια. Τελείωσε τη σχολή, τελείωσε και την Ειδικότητα, έκανε διδακτορικό, έφτιαξε ένα βιογραφικό ένα στρέμμα. Όλοι του λέγανε "μπράβο, θα πας μπροστά".
Και ήρθε η στιγμή να ψάξει για δουλειά. Δουλειές όμως για γιατρούς δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Για πολλούς λόγους, κυρίως λόγω της πληθώρας των γιατρών. Για κάθε έναν που σπουδάζει σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, υπάρχει ένας με (παράνομη) μεταγραφή και ακόμα δύο που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί αναζητούν δουλειά στην Ελλάδα. Τριάντα αιτήσεις για μια θέση. Και μάντεψε ποιος την παίρνει...
Είδε κι απόειδε.
Δεν έχει τίποτε με κανέναν ο Νίκος. Έχει όμως το παράπονο ότι ο ίδιος έπαιξε με τους κανόνες τους (για κανέναν δεν είναι εύκολες οι Πανελλήνιες), πολέμησε και νίκησε. Κι όμως όλα αυτά για τίποτε.

Αν εσύ ήσουν αυτός που μοίραζε τις θέσεις των γιατρών στην Ελλάδα, σε ποιον θα την έδινες: Στο φίλο μου, σε αυτόν που σπούδασε στο εξωτερικό ή σε αυτόν που ξεκίνησε τις σπουδές στο εξωτερικό και έπειτα με διάφορους τρόπους κατάφερε να πάρει μεταγραφή για εδώ;

Ούτε εγώ δεν έχω τίποτε με κανέναν και σέβομαι τον κόπο και την προσπάθεια των Ελλήνων που έφυγαν έξω (το ζω και ο ίδιος). Νομίζω όμως ότι μέσα μου ξέρω τι είναι δίκαιο. Τι λές;

(Ο Νίκος είναι τώρα στο MD Anderson στην Αμερική - Από τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία του κόσμου)

2/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

potjunk: η αληθεια ειναι οτι γνωρισα πολυ κοσμο και ειχα εμπειριες που οι φιλοι μου δεν ειχαν. Δεν αμφισβητω τη γνωση που παρεχει το ελληνικο πανεπιστημιο, νομιζω (απο τα λιγα που ξερω συζητωντας) οτι ειναι καλυτερη απο τα αγγλικα. Αυτο που με ενοχλει ομως ειναι η απαξιωση των ελληνων φοιτητων.

2/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

Mike: το θεμα μου δεν ειναι αυτο ακριβως που εννοεις εσυ στο σχολιο σου. Παρ'ολα αυτα θα σου απαντησω. Θα εδινα την δουλεια σε αυτον που μου κανει. Ενα πραγμα που εμαθα εδω ειναι οτι αυτο το "καλυτερος" δεν ισχυει με την εννοια που μας το μαθαινουν στην Ελλαδα. Για παραδειγμα μπορει καποιος να ειναι ο καλυτερος στο σχολειο και μετα ο καλυτερος φοιτητης και ουτω καθ'εξης. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι θα ειναι και καλος εργαζομενος. Επειδη διαβαζει ολη μερα και τα καταφερνει, δεν ειναι απαραιτητο οτι θα τα καταφερει στη δουλεια ή οτι ειναι εξυπνος. Δεν ειναι τυχαιο οτι οι μισοι που ακολουθουν ακαδημαικη καριερα, δεν εχουν τα αρχιδια να βγουν στην αγορα (και αυτο μου το ειπε καθηγητης σαν και το δικο σου τον Ιαν). Τελοσπαντων, δεν ειμαι σιγουρη αν θα καταλαβεις, γιατι νομιζω πως εισαι λιγο προκατειλημμενος. Και τι εννοω στο ποστ: εμενα με πειραζει που μερικοι τοσο μορφωμενοι οσο ο φιλος σου (παραδειγμα, μη παρεξηγηθεις) εχουν επαρση και αλαζονεια και ειναι ρατσιστες. Να την παρουν την παλιοεπαρση τους και να τη βαλουν στον κωλο τους (παρντον μι για τα "γαλλικα"). Εχω στενοχωρεθει πολλακις απο τετοιους "σπουδαγμενους". Ουφ στο καλο εκθεση εγραψα :Ρ

2/7/06  
Blogger Mike and Life said...

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός πριν. Και διευκρινίζω:

Ναι, η δουλειά να δίνεται σε αυτόν που την ξέρει καλύτερα.
Φυσικά και καλύτερος φοιτητής δεν είναι και ο καλύτερος επαγγελματίας (βλέπε Steve Jobbs, Bill Gates κλπ)
Ναί οι περισσότεροι ακαδημαικοί δεν θα επιβίωναν στο ελεύθερο επάγγελμα. Ωστόσο, δεν πρέπει να αξιολογούνται όλοι με βάση το εάν μπορόυν να επιβιώσουν έξω. Ο καθένας έχει το ρόλο του. Απλώς πρέπει να είναι καλός σε αυτόν, είτε είναι η έρευνα, η διδασκαλία ή το ελεύθερο επάγγελμα.

Με λες προκατειλημμένο, αλλά δεν απαντώ, Δε με ξέρεις και με αδικείς.

Συμφωνώ ότι πολλοί "παρα"μορφωμένοι είναι αλαζόνες και δεν αξίζουν μία. Τους έχω φάει στη μάπα για πολλά πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο από πρώτο χέρι και τους σιχάθηκα.
Δεν είναι όμως η μόνη κακή "φάρα". Δε θα μου βγάλεις από το μυαλό μου ότι η ξαδερφή μου που σπούδασε Ιατρική στη Ρουμανία και τελείωσε τη σχολή αγοράζοντας μαθήματα (το ξέρω γιατί εγώ της έστελνα τα λεφτά - γιατί ο θείος μου είναι αγράμματος και δεν μπορεί να στείλει γράμμα με λατινικούς χαρακτήρες) δε θα γίνει ποτέ καλύτερη γιατρός από το Νίκο. Κι όμως η ξαδερφή μου παίρνει τώρα τον παχυλό της μισθό από το ΕΣΥ και Νίκος βλέπει την αρραβωνιαστικιά του μια φορά το εξάμηνο.
Και μη νομίζεις ότι αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα. Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο στην Ελλάδα.
Είναι ΑΔΙΚΟ. Για αυτό μιλάω.
(Για να μη μιλήσω για την τύχη των καημένων των ασθενών...)

3/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

Με πολυ καλη διαθεση, νομιζω πως εισαι εκτος θεματος. Το θεμα μου ειναι ο ακαδημαικος ρατσισμος. Δεν μιλαω για το πως βρισκουν δουλεια, πως οι "του εξωτερικου" τρωνε τις δουλειες των ελληνων φοιτητων. Αυτο ειναι αλλο θεμα, δεν το γνωριζω, λειπω απο τα 18 και οσο να'ναι δεν μπορω να τα ξερω οπως οσοι ζουν, σπουδαζουν και εργαζονται Ελλαδα. Δε σε ειπα προκατειλημμενο γενικα, ξεκολα. Ειπα οτι νομιζω πως εισαιμε το συγκεκριμενο γεγονος λογω του φιλου σου του γιατρου. Εννοειται πως δε σε ξερω κ δε σε κρινω. Τελοσπαντων, το θεμα μου εμενα ειναι οτι δεν με ενδιαφερει εαν καποιος ειναι σπουδαγμενος ή οχι για να ειναι φιλος μου. Καμια σχεση με αυτο που συζητας.

3/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

I think what you are talking about ine ta filika 'ksekatharismata' pou ginontai siga siga molis peraseis kapoies katastaseis. I zilotipia and the need from some to feel better than the rest, ine apo ta poio kina aiteia xalasmatos filias.

K.

3/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

Κωστα ετσι ειναι ακριβως. Η ζηλεια, ειδικα στις γυναικες ειναι απιστευτη ρε γμτ. Και γενικα ο ανθρωπος θελει να νοιωθει το αισθημα της υπεροχης και προσβαλλει τον αλλο, ειτε εμμεσα ειτε αμεσα...

3/7/06  
Blogger Haris said...

Πολύ σωστά αγαπητή μου....Τι μου θύμισες...
Ήμουνα και εγώ στο εξωτερικό (Ιταλία) και άκουγα τα ίδια, αλλά σε πολλούς δεν τους άφηνα να "φτύνουν" έτσι κάποιον χωρίς να τον ξέρουν και τους παντούσα κατάλληλα...

4/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

haris: πλεον θεωρω πως δεν αξιζει καν να απαντας...

ασταρτη: ουφ καλα τα λες :), απλα ρε γμτ εχω κανει ντιλιτ ατομα που καποτε αγαπουσα πολυ και ακομα δεν το εχω ξεπερασει...anyway life goes on.

5/7/06  
Blogger Lucky Archer - Λάκης Βελώτρης said...

Δεν καταλαβαίνω γιατί Έλληνες σπουδάζουν στην Ιταλία - Πως χωνόσαστε στα έντερα του Βατικανού; Οι καθολικοί είναι οι πιο αγράμματοι Νέα Υόρκεζοι: Ισπανόφωνοι δεν φοιτούν γυμνάσιο 32%, μαύροι 25% Ιταλοί 20% ενώ Έλληνες, Εβραίοι και Σκοτσέζοι είναι οι πιο μορφωμένοι. Και οι μαύροι καθολικοί κάνουν πολύ χειρότερα από τους Προτεστάντους. Και στους Σέιζμους οι Έλληνες συμμορφώθηκαν και έβαλαν αυστηρούς κανόνες μα οι Ιταλοί εξακολουθούν να Μαφιάζουν Μας ξεπουλάν στον πάπα οι πρώην κρατούμενοι των Βενετών, δηλ οι πελοπορίκοι, νηγρασιάτες και λυσιότες. Αυτοί μετά λέγουν στην Αμερική "ουνια φάτσα ουνια ράτσα" και ξεπολιουντε στον πάπα.

24/4/09  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home