Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

Count Laszlo de Almásy

Δεν εχω και πολλη ορεξη τις τελευταιες μερες να γραψω. Σκεφτομαι πολλα, παρα πολλα. Γρηγορα φευγουν, καινουρια ερχονται, τιποτα δε μενει αρκετα ωστε να γινει λεξη και προταση. Σημερα ομως θα γραψω γι αυτο που εκανα και ντραπηκα.

Κατεβαινω να παρω το μετρο. Στα 2 μετρα απο τις σκαλες, ενας νεαρος ανδρας...Ειχε καμμενο προσωπο, παραμορφωμενο. Ακριβως οπως ο Ρειφ Φαινς στην ταινια "Αγγλος Aσθενης". Ηταν αποκρουστικο. Δεν ειχε και χερια, παλαμες. Ηταν κομμενα στον καρπο. Τον ειδα για 2 δευτερολεπτα. Μονο 2. Αμεσως γυρισα αλλου, δεν μπορουσα με τιποτα να τον κοιταω. Προσπαθουσε να σταματησει καποιον, προφανως ηθελε να ρωτησει κατι. Κανεις δεν κοντοστεκοταν, ολοι μα ολοι εκαναν οτι δεν τον εβλεπαν. Σε μια απο τις πιο πολυσυχναστες στασεις του μετρο. Ειχε τοσο κοσμο, ειχε γεμισει η αποβαθρα απ'ακρη σ'ακρη. Ειδα γρηγορα τα ρουχα του, για να καταλαβω αν ηταν ζητιανος. Τα ρουχα ηταν καθαρα, ομορφα. Μαλλον δεν ηταν. Ισως ειχε χαθει, ισως μπερδεψε τις γραμμες, τη σταση, την αποβαθρα, ισως ηθελε να ρωτησει την ωρα...Ανοιξε η πορτα του τρενου και εβαλα το ενα ποδι μεσα. Και σκεφτηκα για 1 κλασμα του δευτερολεπτου να μη μπω. Μπηκα. Και μεσα στο τρενο ντραπηκα πολυ. Γιατι δε μπορεσα να τον κοιταξω και να δω τι θελει? Γιατι?

13 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

oοο η αγαπητή mourning δεν κάνει διακοπές διαρκείας στην καραιβική όπως αρχικά πίστευα..

parakseno pou den mporouses na ton koitakseis, sunithws den mporeis na pareis ta matia sou apo panw tous otan prokeitai gia kati eksairetika asximo/diaforetiko/apokroustiko..σου τραβάνε την προσοχή περισσότερο και από τον πιο τέλειο κώλο ή το ωραιότερο καπέλο..

17/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

Τουλαχιστο ενοιωσες ασχημα, που ειναι περισσοτερο απο αφτο που νοιωθουν το 90%. Την επομενη φορα, θα του μιλησεις κιολας.

Κ.

18/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

Σε καταλαβαίνω...και δυστυχώς θα έκανα το ίδιο. Είναι λάθος ναι...αλλά αυτό θα έκανα.

Δεν μπορώ να το μετανιώσω όμως. Θα ήταν η δική μου επιλογή.

18/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

m.blade: ακομη και τωρα που το ξανασκεφτομαι, δεν ειμαι σιγουρη αν θα του μιλουσα...αυτο με ενοχλει, που δε μπορω να βοηθησω εναν ανθρωπο επειδη με τρομαζει η εμφανιση του...

potjunk: καταλαβαινω τι εννοεις, εχεις δικιο, τις περισσοτερες φορες κοιταμε χωρις αδιακρισια και ευγενεια...προσπαθω να μην το κανω. και χθες που επρεπε να τον κοιταξω χωρις ιχνος αηδιας και περιφρονησης...δειλιασα.

(αχ βρε πουλακια, i miss u both :(, περιμενω να ξαναγραψετε...)

Κωστα: ελπιζω να μην το ξανακανω, γενικα δεν μου αρεσει να κανω αυτα που κατακρινω και κοροιδευω...

Θεοδωρα: επιλογη ναι, την εκανα και σχετικα ελαφρα την καρδία αλλα μετανοιωσα μετα επειδη σκεφτηκα οτι αφορουσε κυριως καποιον που χρειαζοταν τη βοηθεια μου(μας) και την αρνηθηκα. και αυτο ειναι το ασχημο.

18/7/06  
Blogger Νίνα said...

Η εμφανιση απο αρχη γενεσεως κοσμου συνδεεται με το καλο και το κακο..αμα ειχες διαβασει κιολας φυσιογνωμικη στην εγκληματολογια δεν θα ενιωθες καθολου ενοχες..ξερεις οτι παλιοτερα η αστυνομια προεβαινε στη συλληψη εγκληματιων επειδη ειχαν δαιμονικη φατσα ή εμοιαζαν με ζώα, το είχαν αναγάγει κ σε ένα ολοκληρο συστημα θεωριων τη ζωομορφικη!!! Τεσπα, ειναι θεμα στιγμης, αμα εκεινη τη στιγμη ενιωσες οτι δεν μπορεις να το χειριστεις δεν πειραζει! Κ για μενα που πιστευω οτι δεν ειμαστε tabula rasa πιστευω οτι ηταν γραφτο να γινε ετσι!

18/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

nina: η αληθεια ειναι οτι εγκληματολογια δεν εχω διαβασει...λιγο Τριβιζα μονο, πιανεται? :-Ρ Εμενα με πειραζει που αλλα λεω κι αλλα κανω στην τελικη. Να, οπως λενε ολοι τωρα για το Λιβανο και σκιζουν τα ιματια τους και στα 2 μετρα ειναι καποιος που χρειαζεται βοηθεια και τιποτα. Στα λογια ολοι καλοι ειμαστε...

19/7/06  
Blogger Mike and Life said...

Καρπός, αυτό το σημείο του χεριού λέγεται καρπός.
Φοβερό θα ήταν, δε σε αδικώ.
Και που το σκέφτηκες, είσαι γενναία.

19/7/06  
Blogger The wise Aineolach said...

mike: τον καρπο δεν θυμομουν, δεν παω καλα...το διορθωσα. αληθεια, εσυ θα τον πλησιαζες?

19/7/06  
Blogger Mike and Life said...

Ίσως αιφνιδιαζόμουν λιγότερο στην άμεση όψη του, αλλά και πάλι δεν ξέρω.
Είναι δύσκολο να είσαι ψυχικά τόσο βαθιά ήρεμος, ανοιχτός και απροκατάληπτος, έτοιμος να δεχτείς μια έντονη ιδιαιτερότητα χωρίς να συνταραχτείς.

21/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

einai zhtianos. antistoixes periptwseis syxnazoun sthn ermou. kapoioi epishs autoakrwthriazontai gia na pairnoun xrhmata gia thn dosh tous. genikotera gyrnane epideiknuontas thn frikh pou exei proklh8ei sto proswpo tous kyriws zhtwntas xrhmata gia na to epidior8wsoun me plastikh epembash.
otan eixa prwtodei to sygkekrimeno atomo pou kykloforei sto metro h eikona tou erxotan apo thn mnhmh mou se asxetes stigmes gia dyo-treis meres.
niw8w tyxeros pou mporw ki frikarw akoma.

21/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν νομιζω οτι ηταν ζητιανος. Δεν ειχε τιποτα που να το μαρτυρα αυτο. Ηταν ορθιος στην αποβαθρα, ηταν καθαρος, περιποιημενος, δεν ειχε τιποτα που να μπορεις να ριξεις λεφτα μεσα...Δεν ξερω τι παιζει Ερμου, αλλα εχω δει σχετικες περιπτωσεις στο μετρο του Λονδινου. Αυτος δεν ειχε καμια σχεση...Εκτος κι αν πεφτω τοσο εξω πια...τι να πω.

21/7/06  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

είναι κάτι που το έχουμε νιωσει πολλοί. συνήθως η τάση φυγής ενεργοποιείται από την αίσθηση του κινδύνου και της απειλής.το γεγονός ότι δεν επαιτούσε αλλά "απαιτούσε" με την παρουσία το δικαίωμα στην κανονική ζωή που τόσο υπερασπιζόμαστε ίσως να πυροδότησε την "φυγή" από το οπτικό πεδίο μάχης.

24/7/06  
Anonymous Ανώνυμος said...

k padrazo τα λετε πολυ ωραια. πραγματι ηταν ταση φυγης. αδικη ομως ρε γμτ :(

24/7/06  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home