1,2,3,4,5.

1. Οταν συστηνομαι πρωτη φορα σε καποιον ακολουθει, στο 99% των περιπτωσεων, συγκεκριμενος διαλογος:
- Πως σε λενε;
- Μαντυ.
- Απο που βγαινει;
- Το εβγαλε η μανα μου απο το Ματθιλδη.
- Ελα ρε, τοσο ωραιο ονομα και το κανες Μαντυ, τς τς τς κριμα.

Σε περιοδους καλοκαιριου, γιορτων, γενικης φιεστας τελοσπαντων οπου γνωριζεις πολυ κοσμο, υπηρχαν στιγμες που πραγματικα βαριομουν α-πι-στευ-τα την ιδια κουβεντα ξανα και ξανα. Χαρακτηριστικα, οταν οι κολλητες μου με εβλεπαν να μιλαω με καποιο αγορι (φλερτ) με ρωτουσαν τι ειπαμε "μετα-τα-κλασσικα". Παντως, ευτυχως που η μανα μου εβγαλε χαιδευτικο αλλιως θα ημουν το μοναχικο κοριτσακι με το δυσκολο ονομα στην ακρη της αυλης. Τα μικρα ειναι κωλοπαιδα.

2. Στο δημοτικο ημουν το πιο ψηλο παιδι του σχολειου, στο γυμνασιο μεσα στα 5 πιο ψηλα και στο λυκειο στα 3 ψηλοτερα κοριτσια. Στις παρελασεις ημουν παντα σε αυτη τη θεση που εισαι μονη και σηκωνεις το χερι. Δε θυμαμαι πως λεγεται. Το χειροτερο μου. Ξεχωριζα με το ζορι ρε γαμωτη τους. Δυστυχως, λογω αποτομης αναπτυξης, εβγαλα και αποτομα στηθος, μπουτια, κωλο και τα σχετικα. Για χρονια περπατουσα καμπουριαστα για να μη ξεχωριζω και να μη φαινεται οτι μονο εγω ειχα στηθος ενω οι αλλες οχι. Τραγικο για μια εφηβη να ξεχωριζει ετσι.

3. Ειμαι στα ιδια κιλα και σχεδον στο ιδιο υψος απο αρχη γυμνασιου. Αντε μερικες φορες να παιρνω 1-2 κιλα, τα οποια καποια στιγμη φευγουν. Δε με θυμαμαι αλλιως. Οποτε γυρναω Ελλαδα μου λενε πως δεν αλλαξα καθολου, γενικα δεν αλλαζω ρε παιδι μου. Στα 20 μου λεγανε οτι φαινομαι οπως στο γυμνασιο και τωρα στα 25 οπως στα 16-18. Δε φαινομαι μικρη. Απλα καθολου αλλαγμενη. Ποιος ξερει τι παιζει με το ντι-εν-έι μου.

4. Φοβαμαι πολυ τη θαλασσα κι εχω μια τρελη συνηθεια οταν κολυμπω. Κανω μια νοητη ευθεια γραμμη οσο φτανει το (μυωπικο) ματι μου και ποτε, ποτε ομως, δεν τη ξεπερνω. Το σημειο οπου περναει η γραμμη ειναι ενας κολυμβητης. Λες και εαν ερθει να με φαει ο καρχαριας και ειναι στα 5 μετρα απο μενα, θα φυγει και θα παει σε καποιον που ειναι στα 30 μετρα αλλα πιο βαθια απο την ακτη. Το καλοκαιρι κολυμπουσα με τη μανα μου και την αφηνα 2 μετρα πιο μπροστα απο μενα. Πηγαμε κοντα στα σκουρα και ξαφνου βλεπω ενα δελφινι να κανει βουτιες. Πως γλυτωσα το εγκεφαλικο, αξιο αποριας.

5. Το αγαπημενο μου χρωμα ειναι το μπλε και ολα τα παραγωγα του. Θελω να αλλαξω το template του blog αλλα...τετοια ωρα, τετοια λογια...

Μου εκανε πασα το Νενυακι (ευχαριστω γλυκο κοριτσι) και με τη σειρα μου κανω πασα στους:
Ο Φου
Θεοδωρα (χρονια πολλα πουλακι)
Mike
Κωστη
Επαρχιακο σαλονι