Ο κλεφτης

Διαβαζα τωρα το μπλογκ του Till για την κωλοχωρα μας και συγκεκριμενα για τους ξενωνες απεξαρτησεις και θυμηθηκα ενα περιστατικο:

Ενα βραδυ,σχετικα αργα,γυρνουσε ο μπαμπας μου απ'εξω με εναν φιλο του και περασαν μπροστα απο το μπακαλικο της γειτονιας.Ενας νεαρος προσπαθουσε να το διαρρηξει η' το ειχε ηδη ανοιξει και εκλεβε,δεν θυμαμαι καλα.Μανι-μανι,πανε,τον αρπαζουν και παιρνουν τηλεφωνο τον ιδιοκτητη τον οποιον τον ξερουν τα απειρα χρονια,ολοι παιδια στην ιδια γειτονια μεγαλωσανε.

Ο κλεφτης ηταν πρεζονι και ετρεμε απο το φοβο του.Αρχισανε το κηρυγμα: "γιατι βρε παιδι μου,και τι καταλαβες τωρα" και τα σχετικα.Σε καποια φαση τον ρωτανε "τινος παιδι εισαι εσυ?".Το παιδι απανταει του ταδε."Τι λες βρε παιδι μου,ανηψιος του Μητσου του μαστορα?".Αποφασιζουν να μην παρουν την αστυνομια αλλα το θειο να ρθει να τον μαζεψει.

Μετα απο πολλα χρονια,ερχεται μια μερα ο πατερας μου και μας λεει"σημερα χαρηκα".Ειχε παει σε ενα συνεδριο στη Θεσσαλονικη και τον πλησιαζει ενας καλοφτιαγμενος,κουστουμαρισμενος ανδρας και του σφιγγει το χερι:

"Δε με θυμαστε,εγω ομως σας θυμαμαι πολυ καλα.Σας ευχαριστω για εκεινο το βραδυ που δεν πηρατε την αστυνομια,αλλα το θειο μου".

Ενα αδιαμφισβητητο γεγονος ειναι οτι εαν το παιδι δεν ηταν του ταδε,σιγουρα θα τηλεφωνουσαν στην αστυνομια και πιθανον να ειχε αλλη καταληξη.Εαν μεναμε σε μεγαλη πολη,στην Αθηνα για παραδειγμα και ο πατερας μου εβλεπε ενα πρεζονι να κανει διαρρηξη πιθανον ουτε καν να πλησιαζε.Θα επαιρνε την αστυνομια και θα πηγαινε στο σπιτι του.Μπορει να μην επαιρνε καν,απλα θα ετρεχε σπιτι του.

Οταν κατι δεν το ξερουμε,το φοβομαστε γαμωτο.Αυτα.