Δευτέρα, Νοεμβρίου 12, 2007

Μικρα ψηφιδωτα.

Ολες αυτες οι μικρες αναμνησεις που αποτελουν εσενα. Εισαι ενα μικρο ψηφιδωτο απο αναμνησεις. Το παρελθον, το παρον, ακομα και το μελλον ειναι μικρες αναμνησεις απο πραγματα που θα (θες) να ζησεις. Σε κρατανε ζωντανο να ονειρευεσαι, να πονας, να θες να ζησεις και να κανεις πραγματα. Και οι ανθρωποι. Τι ειναι αυτοι...Γυρω σου, δεμενος μαζι τους και αποτελουν τις κυριοτερες αναμνησεις σου. Ολα φαινονται να γυριζουν γυρω απο αυτους, τους αγαπας και στενοχωριεσαι. Η αποσταση. Κυριολεκτικη και μεταφορικη. Η μεταφορικη ειναι η χειροτερη. Μιλας και δεν ακουγεσαι. Σου μιλαει και δεν ακους.

Γιατι δεν μ'ακους...Σου φωναζω κι εσυ ακους εναν ψιθυρο.

Δεν ειναι ψιθυρος γαμωτο, φωναζω, ακου με σε παρακαλω.

Θες να χαρεις, ειλικρινα. Αλλα κατι σε κραταει, μια πικρα. Η πικρα που εγινε απο προδοσια. Εισαι πολυ ρομαντικος. Δεν επρεπε. Και τωρα το πληρωνεις. Και θα το πληρωνεις. Επειδη δεν θες να αλλαξεις.

Λεγε μεσα σου: ειμαι δυνατος, ειμαι δυνατος, ειμαι δυνατος. Πιανει ελεγε.