Lemon darling!

Μιας και δεν εχω δουλεια, αλλα σε δουλειες να βρισκομαστε, επιδιδομαι στο λατρεμενο σπορ. Να κανω κατι με τα χερακια μου και ειδικα με κατι που μου αρεσει πολυ. Το λεμονι. Πηρα τη συνταγη απο τουτο τον μαγειρα και εχουν αναστεναξει τα σφηνοποτηρα. Ειναι τελειο μετα απο ασυδοσιες (που εχεις σκασει, αλλα συνεχιζεις να τρως!)

Αντιγραφω λοιπον:

1 μπουκάλι βότκα (προτεινει golden ring).

Φλούδες από 5 καλά πλυμμένα λεμόνια.

1 φλυτζ. σιρόπι.

"Πλένουμε καλά τα λεμόνια.Τα καθαρίζουμε πολύ προσεκτικά προσέχοντας να μην "πάρουμε" την άσπρη σάρκα του λεμονιού γιατί πικρίζει. Γεμίζουμε ένα καθαρό γυάλινο δοχείο με τη βότκα κ προσθέτουμε τις φλούδες από το λεμόνι. Κλείνουμε καλά το δοχείο κ το φυλάσσουμε σε κάποιο ντουλάπι. Κάθε δυο μέρες ανακατεύουμε το βάζο."


"Μετά από 10 μέρες, αφαιρούμε τις φλούδες κ περνάμε τη βότκα μέσα από ένα χάρτινο φίλτρο καφέ.( Γενική αρχή: Όταν φιλτράρουμε ο,τιδήποτε μέσα από υφασμάτινα ή χάρτινα φίλτρα καλόν είναι προτύτερα να τα έχουμε βρέξει ελαφρά).Προσθέτουμε το συρόπι, ανακατεύουμε, φυλάσσουμε σε μπουκάλι που κλείνει καλά γιατί το ποτό αυτό εξατμίζεται εύκολα."

Ειναι απο τα πιο ωραια λικερ που εχω δοκιμασει!

Τα περιεργα και παραδοξα της δουλειας μου.

Εδω και καιρο ηθελα να γραψω για τον παραξενο για μενα τροπο που δουλευω. Σε οσους το εχω εξηγησει, ειδικα απο Ελλαδα, το βρισκουν απιστευτο. Δουλευω σε μια πολυεθνικη τεχνικων συμβουλων. Αυτο σημαινει πολυ γενικα οτι πουλαμε υπηρεσιες, εξειδικευμενο προσωπικο και συγκεκριμενα προσοντα. Μας προσλαμβανουν αλλες εταιριες με συμβολαια, για συγκεκριμενο χρονικο διαστημα μεχρι να τελειωσει ενα προτζεκτ.

Οσοι δεν απασχολουνται σε καποιο προτζεκτ...απλα καθονται. Τους τελευταιους μηνες με την οικονομικη κριση, ειναι σαφες οτι πολλες εταιριες σταματησαν τα συμβολαια, δεν τα ανανεωσαν κτλ. Αυτο σημαινει οτι πολλοι δεν ειχαμε καποιο προτζεκτ. Γι αυτο το λογο απελυσαν αρκετο κοσμο. Εγω ναι μεν δεν απελυθη, αλλα το προτζεκτ μου σταματησε κακην κακως, δεν υπηρχαν λεφτα, και απο τοτε δε δουλευω. Πληρωνομαι κανονικα απο την εταιρια μου, τυπικα ειμαι εργαζομενη.

Τωρα θα με ρωτησει καποιος τι κανω ολη μερα...Τις πρωτες μερες ειχα ψιλοσοκαριστει απο το αποτομο σταματημα μου, ειχα απογοητευτει πολυ επειδη ηταν μια δουλεια που πραγματικα μου αρεσε και δεν ειναι ευκολο να βρω κατι παρομοιο. Ηταν η περιοδος των απολυσεων και ημουν σχεδον σιγουρη οτι θα ημουν κι εγω μεσα σε αυτους, μιας και δεν δουλευα και δεν εφερνα λεφτα στην εταιρια.

Τις επομενες μερες/βδομαδες δεν εκανα και πολλα. Το πρωι χαζευα στο νετ, διαβαζα διαφορα, το απογευμα και το βραδυ εβγαινα εξω. Οσο καφε δεν εχω πιει στο Λονδινο τοσα χρονια, τον ηπια μαζεμενο σε 3 μηνες. Βολτες, βολτες, βολτες. Απο το Σοχο και γενικα το κεντρο, εχω μετρησει ολα τα πεζοδρομια. Φαγητο εξω, ποτα εξω.

Οι γονεις μου απορουν. Τι να πουν οι ανθρωποι. Ο μπαμπας μου ολο με ρωταει αν χρειαζομαι λεφτα. Μα πληρωνομαι, του λεω. Και μαλιστα λογο εταιριας και αντικειμενου, πληρωνομαι ικανοποιητικα για το επιπεδο μου και το γεγονος οτι δουλευω 1,5 χρονο (μεχρι αυξηση πηρα). Οπως το εθεσε και ο αδερφος μου περναω τα καλυτερα φοιτητικα χρονια. Χωρις καθολου διαβασμα και με πολλα λεφτα.

Αποφασισα να φυγω, να γυρισω Ελλαδα. Θα ζητησω μεταθεση, κι αν δε μου τη δωσουν, εφυγα. Μου την εχει βαρεσει.

Ενας κυκλος κλεινει αραγε;

Μ'αυτα και μ΄αυτα, περασε ο καιρος και δεν εγραψα για ενα θεμα που καιει. Το εργασιακο. Ολοι ειναι αγχωμενοι, οι δουλειες πανε ολο και χειροτερα και υπαρχει μια γενικη απαισιοδοξια. Πριν απο λιγους μηνες γλιτωσα ενα μεγαλο κυμα απολυσεων. Ημουν απο τους τυχερους που δεν τους απελυσαν. Απο τοτε ομως δε δουλευω. Παραδοξο, το ξερω. Πληρωνομαι κανονικα, αλλα καθομαι. Και αυτο εχει αρχισει να γινεται ενοχλητικο και να με "ριχνει" πιο πολυ απ'οτι εαν με ειχαν απολυσει τοτε.

Ειναι η στιγμη για να αλλαξουν τα πραγματα. Σκεφτομαστε παντα θετικα και αισιοδοξα. Οπως λεει και ο μπαμπας μου "ολα γινονται".

υγ. εχω σταμπαρει ενα φορεματακι τοσες μερες και σκεφτομαι να το παρω. τρεις μηνες τωρα που καθομαι εχω ξεσκιστει στα ψωνια σε σημειο που εχω αρχισει να βαριεμαι. ε οτι θα ερχοταν η μερα που θα ευχομουν να αρχιζα δουλεια για να μην ψωνιζω, δεν το περιμενα!!!

In the mood for love.

Χθες ηταν η γνωστη μερα της καρδουλας, των λουλουδιων και της σοκολατας, εμεις καταληξαμε στο Jazz Cafe να ακουσουμε μια σαξοφωνιστρια και γεμισε η ψυχη μας χαρα και αισιοδοξια!

Η YolanDa Brown ειναι μια τρομερη νεα τζαζ φωνη στο χωρο, κατα τους ειδικους παντα. Εγω δεν ξερω και πολλα απο τζαζ, δεν ακουω συχνα αλλα αυτο που ακουσα χθες ηταν εντυπωσιακο. Η κοπελα παιζει το σαξοφωνο καταπληκτικα!

Αξιζει το κοπο να την δειτε:

www.myspace.com/missyolandabrown

Το καροτσακι της λαικης.

Tο καταστημα Desigual ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τα τελευταια 2 χρονια και εχω αφησει εκει ενα μεγαλο ποσοστο απο τον καλοπληρωμενο αγγλικο μισθο μου. Μολις παω Ελλαδα θα περναω μονο απ' εξω αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. Μιας και παω εκει πιο συχνα κι απο τι παω στην τουαλετα (που λεει ο λογος), παρεα με τον Κωστη, εχουμε (εχει) πιασει γνωριμιες με εναν Ελληνα πωλητη. Πριν λιγες μερες λοιπον πηγαμε και πηραμε ενα παλτο και αυτος μας εκανε ενα δωρακι. Ενα καροτσακι λαικης.

Εαν δεν ειναι αυτο καροτσακι για την λαικη, να πας να κουβαλας τις ντοματες και τα κρεμμυδια, τοτε τι ειναι! Που μπορεις να πας με αυτο και να το παρεις; Στη σχολη οχι, στη δουλεια με τι-πο-τα, στο αεροπλανο δε χωραει, αντε κανα ταξιδι με το αυτοκινητο αλλα και παλι ειναι δυσχρηστο για το πορτμπαγκαζ, τι να το κανεις; Ο Κωστης δεν ηθελε να το παρει, η Αννα ενθουσιαστηκε επειδη ειναι και τσιριγκιτζιδικο, εγω ημουν ντεμι. Μετα που το ξανασκεφτηκα ομως, ειλικρινα με βλεπω με τρεντυ καροτσακι στη λαικη να παιρνω βλητα!

Ποιος θα το επαιρνε αυτο το καροτσακι; Ισως και γι αυτο μας το εδωσε, ηθελαν να το ξεφορτωθουν. Βεβαια καπως ετσι γινονται τα τρεντς. Βλεπεις μια τρελη (εγω θα ειμαι) με τετοιο καροτσακι να ψωνιζει και τσουπ θες κι εσυ, γιατι οχι, καλυτερη ειναι αυτη απο σενα; Οπως λενε, επιστρεφουμε αργα αλλα σταθερα στις παλιες καλες αξιες των γιαγιαδων μας! Μη μας βγει και η μεση!