Ποσα καλλυντικα χρειαζεται μια γυναικα.

Πραγματικα ποσα καλλυντικα χρειαζεται; Μεσα μου εχω καταταξει τις γυναικες σε τεσσερις κατηγοριες: 1) η γυναικα που βαζει τα παντα και ειναι κουκλα 2) η γυναικα που βαζει τα βασικα ή τιποτα και ειναι κουκλα 3) η γυναικα που βαζει τα παντα ή τα βασικα (δεν εχει σημασια) και ειναι παντα χαριτωμενη/αξιοπρεπης/εμφανισημη 4) η γυναικα που δε βαζει τιποτα και ειναι χαλια.

Στην κατηγορια 1 ειναι ολες αυτες οι κουκλες που βλεπω κατα καιρους ειτε στα ΜΜΕ ειτε στο δρομο. Στο δρομο πιο σπανια βεβαια, γιατι οσο να πεις δε μενω στο L.A. or N.Y. Στην κατηγορια 2 (που ειναι και η πιο σπανια) μπαινει η γυναικα τυπου Gisele. Αυτη δε βαζει τιποτα, ετσι οπως ειναι τι να βαλει. Και η Μονικα Μπελουτσι. Αυτες και με ενα απλο παντελονι και ενα απλο τι-σερτ, μαλλι αλογοουρα, παλι θα ειναι κουκλες. Στην κατηγορια 3 μπαινουν ολες οι γλυκουλες και ομορφουλες γυναικες της απλης καθημερινοτητας. Στην 4η μπαινει η γυναικα που για καποιο λογο δε θελει ή δε μπορει να προσεχει τον εαυτο της και δυστυχως φαινεται.

Εγω ειμαι στη γενικη κατηγορια 3. Αυτο σημαινει πως ο.τι και να βαλω απο καλλυντικα, ποτε δε θα γινω οπως αυτες στα περιοδικα και τις ταινιες. Μπορει αμα εμενα κι εγω στο Χολιγουντ και με αναλαμβανε ο γκουρου καθε ειδους (μαλλι, νυχια, μακιγιαζ, διατροφη, γυμναστικη, ρουχα κτλ) να γινομουν κουκλα περιοδικου. Γιατι αυτη ειναι σημαντικη διαφορα, οσο και να προσπαθουμε με τα δικα μας μεσα ομορφιας, δε φτανουν τον επαγγελματια.

Οταν, λοιπον, εκανα ξεκαθαρισμα στα πραγματα μου, οπως εγραφα στο κατω ποστ, ειδα οτι ειχα απειρα μπουκαλακια και γιατροσοφια ομορφιας. Πραγματικα τα χρειαζομαι ολα αυτα; Εκανα μια λιστα με τα βασικα (για μενα) προιοντα ομορφιας, κυριως για να μπορεσω να οργανωθω, να δω τι ειναι περιττο, τι χρειαζεται πραγματικα για να ειμαι αξιοπρεπης και εμφανισημη:

1) Σαπουνι προσωπου
2) Scrub προσωπου
3) Μασκα Βαθυ Καθαρισμου προσωπου
4) Ενυδατικη κρεμα
5) Lip balm
6) Αρωμα
7) Αποσμητικο
8) Κρεμα χεριων
9) Κρεμα σωματος
10) Γαλακτωμα ή λαδι ντεμακιγιαζ
11) Ειδη μακιγιαζ
12) Βερνικι νυχιων
13) Ξεβαφτικο νυχιων

Εαν εχω απο ενα προιον (πλην του μακιγιαζ) τοτε χωρανε ολα σε ενα νεσεσερ μεγαλου μεγεθους. Εγω τοτε γιατι εχω χιλια δυο τσαντακια, σε χιλια δυο συρταρακια, αφου οτι σκ*τα και να βαλω πανω μου Ζιζελ δε γινομαι;

Ξεκαθαρισματα.

Τωρα που γυρισα στο σπιτι των παιδικων και εφηβικων μου χρονων, στο παιδικο(!) δωματιο ηταν μια καλη στιγμη να κανω καποια ξεκαθαρισματα. Σχεδον 10 χρονια τωρα που ελειπα, μαζευτηκε πολυ σαβουρα. Μια και δυο λοιπον, παιρνω ενα σπιραλ τετραδιο του αδερφου μου, παω στο δευτερο θεμα (3-θεματικο, το πρωτο γεμισε με ασκησεις οικονομικης θεωριας απο τις πανελλαδικες, τα υπολοιπα θεματα αδεια-τζαμπα να παει το χαρτι) και αρχιζω να γραφω τις δικες μου ασκησεις οικιακης οικονομιας. Πως θα ξεκινησω και απο που; Πρωτα τα μικροπραγματα-διαφορα αντικειμενα, μετα ρουχα και τελευταια καλλυντικα και κοσμηματα. Ντουλαπακι γραφειου, συρταρια με τη σειρα και τελος ραφια και λοιπες επιφανειες οπως κομοδινο. Καθε φορα που τελειωνα κατι το εσβηνα με ικανοποιηση. Αρκετα γρηγορα καταλαβα οτι ηταν κατι παραπανω, σα ψυχοθεραπεια ενα πραμα, ενα ξεκαθαρισμα για την καινουρια αρχη στην Ελλαδα.

Μ'αυτα κι αυτα, μου πηρε και πολυ καιρο, νομιζα πως θα τελειωνα σε 2-3 μερες αλλα το ολο σκηνικο κρατησε κανα μηνα, με τη μανα μου σε κατασταση αμοκ την τελευταια βδομαδα να τε-λειω-νω γιατι ειχε βαρεθει να βλεπει ακαταστασια παντου. Αλλο κι αυτο, για να τακτοποιησεις κατι να πρεπει να γινει πρωτα ο κακος χαμος και μετα "ησυχια, ταξη κ ασφαλεια". Περιεργο, αυτο ενοιωσα, ασφαλεια. Ολα ειναι ωραια αρχειοθετημενα, ξερω πλεον που να βρω τι. Βιβλια που δεν ηθελα τα πηγα στη δημοτικη βιβλιοθηκη της πολης μου, μου στειλανε και thank you note για τη δωρεα! Βιβλια σχολικα, βοηθητικα, τετραδια, φυλλαδια, ολα ανακυκλωση. Ρουχα που δεν ηθελα πλεον τα εδωσα σε μια φιλανθρωπικη οργανωση. Ολα ωραια και καλα. Εκει που πραγματικα τα ειδα ολα ηταν με τα απειρα μπουκαλακια, δειγματακια, κρεμουλες, ενα σωρο. Πως τα μαζεψα εγω ολα αυτα; Πως;

Lemon darling!

Μιας και δεν εχω δουλεια, αλλα σε δουλειες να βρισκομαστε, επιδιδομαι στο λατρεμενο σπορ. Να κανω κατι με τα χερακια μου και ειδικα με κατι που μου αρεσει πολυ. Το λεμονι. Πηρα τη συνταγη απο τουτο τον μαγειρα και εχουν αναστεναξει τα σφηνοποτηρα. Ειναι τελειο μετα απο ασυδοσιες (που εχεις σκασει, αλλα συνεχιζεις να τρως!)

Αντιγραφω λοιπον:

1 μπουκάλι βότκα (προτεινει golden ring).

Φλούδες από 5 καλά πλυμμένα λεμόνια.

1 φλυτζ. σιρόπι.

"Πλένουμε καλά τα λεμόνια.Τα καθαρίζουμε πολύ προσεκτικά προσέχοντας να μην "πάρουμε" την άσπρη σάρκα του λεμονιού γιατί πικρίζει. Γεμίζουμε ένα καθαρό γυάλινο δοχείο με τη βότκα κ προσθέτουμε τις φλούδες από το λεμόνι. Κλείνουμε καλά το δοχείο κ το φυλάσσουμε σε κάποιο ντουλάπι. Κάθε δυο μέρες ανακατεύουμε το βάζο."


"Μετά από 10 μέρες, αφαιρούμε τις φλούδες κ περνάμε τη βότκα μέσα από ένα χάρτινο φίλτρο καφέ.( Γενική αρχή: Όταν φιλτράρουμε ο,τιδήποτε μέσα από υφασμάτινα ή χάρτινα φίλτρα καλόν είναι προτύτερα να τα έχουμε βρέξει ελαφρά).Προσθέτουμε το συρόπι, ανακατεύουμε, φυλάσσουμε σε μπουκάλι που κλείνει καλά γιατί το ποτό αυτό εξατμίζεται εύκολα."

Ειναι απο τα πιο ωραια λικερ που εχω δοκιμασει!

Τα περιεργα και παραδοξα της δουλειας μου.

Εδω και καιρο ηθελα να γραψω για τον παραξενο για μενα τροπο που δουλευω. Σε οσους το εχω εξηγησει, ειδικα απο Ελλαδα, το βρισκουν απιστευτο. Δουλευω σε μια πολυεθνικη τεχνικων συμβουλων. Αυτο σημαινει πολυ γενικα οτι πουλαμε υπηρεσιες, εξειδικευμενο προσωπικο και συγκεκριμενα προσοντα. Μας προσλαμβανουν αλλες εταιριες με συμβολαια, για συγκεκριμενο χρονικο διαστημα μεχρι να τελειωσει ενα προτζεκτ.

Οσοι δεν απασχολουνται σε καποιο προτζεκτ...απλα καθονται. Τους τελευταιους μηνες με την οικονομικη κριση, ειναι σαφες οτι πολλες εταιριες σταματησαν τα συμβολαια, δεν τα ανανεωσαν κτλ. Αυτο σημαινει οτι πολλοι δεν ειχαμε καποιο προτζεκτ. Γι αυτο το λογο απελυσαν αρκετο κοσμο. Εγω ναι μεν δεν απελυθη, αλλα το προτζεκτ μου σταματησε κακην κακως, δεν υπηρχαν λεφτα, και απο τοτε δε δουλευω. Πληρωνομαι κανονικα απο την εταιρια μου, τυπικα ειμαι εργαζομενη.

Τωρα θα με ρωτησει καποιος τι κανω ολη μερα...Τις πρωτες μερες ειχα ψιλοσοκαριστει απο το αποτομο σταματημα μου, ειχα απογοητευτει πολυ επειδη ηταν μια δουλεια που πραγματικα μου αρεσε και δεν ειναι ευκολο να βρω κατι παρομοιο. Ηταν η περιοδος των απολυσεων και ημουν σχεδον σιγουρη οτι θα ημουν κι εγω μεσα σε αυτους, μιας και δεν δουλευα και δεν εφερνα λεφτα στην εταιρια.

Τις επομενες μερες/βδομαδες δεν εκανα και πολλα. Το πρωι χαζευα στο νετ, διαβαζα διαφορα, το απογευμα και το βραδυ εβγαινα εξω. Οσο καφε δεν εχω πιει στο Λονδινο τοσα χρονια, τον ηπια μαζεμενο σε 3 μηνες. Βολτες, βολτες, βολτες. Απο το Σοχο και γενικα το κεντρο, εχω μετρησει ολα τα πεζοδρομια. Φαγητο εξω, ποτα εξω.

Οι γονεις μου απορουν. Τι να πουν οι ανθρωποι. Ο μπαμπας μου ολο με ρωταει αν χρειαζομαι λεφτα. Μα πληρωνομαι, του λεω. Και μαλιστα λογο εταιριας και αντικειμενου, πληρωνομαι ικανοποιητικα για το επιπεδο μου και το γεγονος οτι δουλευω 1,5 χρονο (μεχρι αυξηση πηρα). Οπως το εθεσε και ο αδερφος μου περναω τα καλυτερα φοιτητικα χρονια. Χωρις καθολου διαβασμα και με πολλα λεφτα.

Αποφασισα να φυγω, να γυρισω Ελλαδα. Θα ζητησω μεταθεση, κι αν δε μου τη δωσουν, εφυγα. Μου την εχει βαρεσει.

Ενας κυκλος κλεινει αραγε;

Μ'αυτα και μ΄αυτα, περασε ο καιρος και δεν εγραψα για ενα θεμα που καιει. Το εργασιακο. Ολοι ειναι αγχωμενοι, οι δουλειες πανε ολο και χειροτερα και υπαρχει μια γενικη απαισιοδοξια. Πριν απο λιγους μηνες γλιτωσα ενα μεγαλο κυμα απολυσεων. Ημουν απο τους τυχερους που δεν τους απελυσαν. Απο τοτε ομως δε δουλευω. Παραδοξο, το ξερω. Πληρωνομαι κανονικα, αλλα καθομαι. Και αυτο εχει αρχισει να γινεται ενοχλητικο και να με "ριχνει" πιο πολυ απ'οτι εαν με ειχαν απολυσει τοτε.

Ειναι η στιγμη για να αλλαξουν τα πραγματα. Σκεφτομαστε παντα θετικα και αισιοδοξα. Οπως λεει και ο μπαμπας μου "ολα γινονται".

υγ. εχω σταμπαρει ενα φορεματακι τοσες μερες και σκεφτομαι να το παρω. τρεις μηνες τωρα που καθομαι εχω ξεσκιστει στα ψωνια σε σημειο που εχω αρχισει να βαριεμαι. ε οτι θα ερχοταν η μερα που θα ευχομουν να αρχιζα δουλεια για να μην ψωνιζω, δεν το περιμενα!!!

In the mood for love.

Χθες ηταν η γνωστη μερα της καρδουλας, των λουλουδιων και της σοκολατας, εμεις καταληξαμε στο Jazz Cafe να ακουσουμε μια σαξοφωνιστρια και γεμισε η ψυχη μας χαρα και αισιοδοξια!

Η YolanDa Brown ειναι μια τρομερη νεα τζαζ φωνη στο χωρο, κατα τους ειδικους παντα. Εγω δεν ξερω και πολλα απο τζαζ, δεν ακουω συχνα αλλα αυτο που ακουσα χθες ηταν εντυπωσιακο. Η κοπελα παιζει το σαξοφωνο καταπληκτικα!

Αξιζει το κοπο να την δειτε:

www.myspace.com/missyolandabrown

Το καροτσακι της λαικης.

Tο καταστημα Desigual ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τα τελευταια 2 χρονια και εχω αφησει εκει ενα μεγαλο ποσοστο απο τον καλοπληρωμενο αγγλικο μισθο μου. Μολις παω Ελλαδα θα περναω μονο απ' εξω αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. Μιας και παω εκει πιο συχνα κι απο τι παω στην τουαλετα (που λεει ο λογος), παρεα με τον Κωστη, εχουμε (εχει) πιασει γνωριμιες με εναν Ελληνα πωλητη. Πριν λιγες μερες λοιπον πηγαμε και πηραμε ενα παλτο και αυτος μας εκανε ενα δωρακι. Ενα καροτσακι λαικης.

Εαν δεν ειναι αυτο καροτσακι για την λαικη, να πας να κουβαλας τις ντοματες και τα κρεμμυδια, τοτε τι ειναι! Που μπορεις να πας με αυτο και να το παρεις; Στη σχολη οχι, στη δουλεια με τι-πο-τα, στο αεροπλανο δε χωραει, αντε κανα ταξιδι με το αυτοκινητο αλλα και παλι ειναι δυσχρηστο για το πορτμπαγκαζ, τι να το κανεις; Ο Κωστης δεν ηθελε να το παρει, η Αννα ενθουσιαστηκε επειδη ειναι και τσιριγκιτζιδικο, εγω ημουν ντεμι. Μετα που το ξανασκεφτηκα ομως, ειλικρινα με βλεπω με τρεντυ καροτσακι στη λαικη να παιρνω βλητα!

Ποιος θα το επαιρνε αυτο το καροτσακι; Ισως και γι αυτο μας το εδωσε, ηθελαν να το ξεφορτωθουν. Βεβαια καπως ετσι γινονται τα τρεντς. Βλεπεις μια τρελη (εγω θα ειμαι) με τετοιο καροτσακι να ψωνιζει και τσουπ θες κι εσυ, γιατι οχι, καλυτερη ειναι αυτη απο σενα; Οπως λενε, επιστρεφουμε αργα αλλα σταθερα στις παλιες καλες αξιες των γιαγιαδων μας! Μη μας βγει και η μεση!