Κυριακή, Αυγούστου 26, 2007

φακ λαβ.

Αντι να λετε ενα σωρο μαλακειες, για διαμαρτυριες και λοιπες παπαριες, δεν αρχιζετε απο το να λετε στα παιδακια σας οτι σε αυτη τη ζωη ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.

- Δεν θα μιλησεις στο φιλο, τον γνωστο, το μπατζανακη να βολευτεις παιδι μου στη νομαρχια και στο δημο.

- Τελειωσε μωρε εσυ το πανεπιστημιο και κατι θα γινει.

- Δε χρειαζεται να μαθεις ποτε να ζοριζεσαι, γιατι, στην Ελλαδα καλοπερναμε μωρε.

- Εμεις οι Ελληνες ειμαστε εξυπνοι, οχι οπως αλλοι λαοι, αγγλοι-γαλλοι-πορτογαλοι που ειναι χαζοι. Ε και για αυτο ολοι οι Ελληνες διαπρεπουν με την αξια τους ρε πουστη. Οχι με λαμογιες.

- Γι' αυτο αλλωστε και στην (μεγαλο)εταιρια που δουλευω εχει τοσους πατριωτες. Επειδη ολοι αγαπανε να δουλευουν και να πληρωνονται με την αξια τους.

- Για αυτο και οι κολλητοι του αδερφου μου, αστεια μεν αλλα προσεξε πως παει η σκεψη του νεοελληνα, κανονιζανε ποιος θα παει για εμπρηστης, ποιος θα τον καταδωσει ωστε να μοιραστουν τα λεφτα της επικυρηξης.

- Γιατι οι γονεις μας μεγαλωνουν με ολα τα καλουδια και δε λενε το εξης απλο: παιδι μου σε αυτη τη ζωη πρεπει να μαθεις να ΑΓΑΠΑΣ. Να αγαπας ρε γαμωτο, αν ειναι δυνατον.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΙΖΕΡΟ ΤΟΠΟ. Ουτε τον εαυτο σου αγαπας, γιατι αν τον αγαπουσες δε θα επετρεπες ποτε να πας σε μια θεση που ξερεις οτι θα εισαι ΑΧΡΗΣΤΟΣ.

ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΜΑΛΑΚΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ.

Σάββατο, Αυγούστου 25, 2007

Περιμενοντας τη φλογα στο ποδι.

Αυτο ειναι το τραγικο, που ολοι περιμενουν να γινει κατι τελευταια στιγμη και να μην αφησουν το σπιτι και το βιος τους. Και περυσι που ειχε φωτιες στη Χαλκιδικη, η μανα μου μαζεψε μια βαλιτσα, εβγαλε και το αυτοκινητο στο δρομο και περιμενε.

Περιμενε να δει τη φλογα στο ποδι και μετα να φυγει. Αντε τωρα να σηκωθουν να φυγουν ολοι αυτοι οι ανθρωποι απο τα χωρια τους, τα σπιτια τους, τα μερη που αγαπανε.

Μερικοι ισως προτιμουν και να καουν :(

Παρασκευή, Αυγούστου 24, 2007

Δουλευειν.

Ειμαι περιπου τρεις βδομαδες στη δουλεια και μεχρι στιγμης ισχυουν τα εξης:

- Ειμαστε 20 καινουριοι. Ειμαστε υπο καθεστως εντατικης εκπαιδευσης. Επιτρεπεται μονο νερο, ψωμι και διαλειμμα για κατουρημα καθε 12 ωρες.
- Ειναι ολοι μωρα. Ειμαι η μεγαλυτερη. Εξαιρειται η Πενυ, η οποια εχει την ηλικια της μανας μου, εφυγαν ολα της τα παιδια απο το σπιτι και αποφασισε στα 50 να αλλαξει καριερα για να μη παθει καταθλιψη στο αδειο σπιτι. Οταν αρχισει να χτυπαει 12ωρα στη δουλεια στου διαολου το κερατο θελω να τη δω...
- Ειναι ολοι Αγγλοι. Αγγλακια για την ακριβεια. Στα break μιλανε για το big brother και παιζουν fantasy football. Εννοειται πως ειναι πολυ ευγενικα και χαμογελαστα μαζι μου αλλα ως εκει. Δεν μπαινω στην παρεα τους που να κωλοχτυπιεμαι.
- Μονο ενας μου μιλαει πιο πολυ. Του γυαλισα. Ειναι 22, ντροπαλος, νευρικος και μου λεει ολο μπουρδες. Σε αλλη περιπτωση θα χαμογελουσα με κατανοηση, τωρα δε μπορω, τον αποφευγω οσο μπορω.
- Μας πιεζουν οσο μπορουν. Αρχη ειναι ακομα, να μη τρομαξουμε με το καλημερα. Ερχονται ασχημες μερες...και νυχτες.
- Μας δωσανε αυξηση! Ναι, με το καλημερα. Ειπαν, αντε μωρε θα σας ξεσκισουμε που θα σας ξεσκισουμε, τουλαχιστον να εχετε κατι να προσμενετε στο τελος του μηνος. Οταν το ειπα στον αδερφο μου ειπε: Καλα εκει στην Αγγλια τα πετανε τα λεφτα? Κανε αδερφο να δεις καλο.
- Μας δωσανε ωραια παιχνιδακια (βλεπε φορητο υπολογιστη). Πρεπει να τον κουβαλαμε μαζι με ολα τα τζιμπρακαλα καθε μερα. Τις πρωτες μερες γυρνουσα σπιτι σαν σιγμα τελικο. Μετα πηρα τσαντα με ροδακια. Ακουγεται ωραιο το: η εταιρια σας παρεχει λαπτοπ αλλα πρεπει να τον κουβαλας συνεχεια (σαν καλος μαλακας που εισαι).

Γενικα περναω ομορφα...ομορφα λαλαλαλα...

(σουτ αχαριστη, αλλοι δουλευουν με τρεις και εξηντα) ειπε η συνειδηση μου και εκλεισε τουτο το ποστιον.

Θα συνεχισω με καινουρια επεισοδια.

Πέμπτη, Αυγούστου 23, 2007

$^$%^%&^$^^ aaaaaarrrrrrrrrrggggggggggg

Απο τοτε που αρχισα την κωλοδουλεια ολη μερα διαβαζω ρε γαμωτο, αν ειναι δυνατον. Αν με πιασεις απο τη μυτη θα σκασω. Τωρα ειμαι ιν δε μιντλ οφ ε μοκ εξαμ και δε μπορω αλλο. Πραγματικα ειμαι ετοιμη να δαγκωσω ανθρωπο. Δε θελω να ακουω για διακοπες, θαλασσα, ζεστη και τα λοιπα. Δε θελω να ακουσω τιποτα. Θελω να ουρλιαξω. Βαρεθηκα να διαβαζω. Ειλικρινα βαρεθηκα. Θελω να τα παρατησω ολα και να γινω πωλητρια στα σελφριτζις κατα προτιμηση στο σταντ της σανελ. Αυτα.

Παω να συνεχισω το κωλοεξαμ να χεσω τη "σαν" να χεσω.